ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Η οικονομική κρίση είναι δίπλα μας και χτυπάει και την δική μας πόρτα σιγά –σιγά.. Ακόμα βέβαια δεν παρατηρούνται τα φαινόμενα που έχουν ήδη παρατηρηθεί σε άλλες χώρες και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για τους αγαπητούς δημοσιογράφους. Αν είναι δυνατόν να μην έχουμε ακόμα απολύσεις και κλείσιμο επιχειρήσεων!!!! Πως είναι δυνατόν να πτωχεύσει η Ισλανδία και όχι η Ελλάδα???

Πρέπει να γίνει κάτι άμεσα για να μπορούν και οι φίλοι μας οι δημοσιογράφοι να έχουν κάτι πιο χειροπιαστό να «καταγγείλουν» γιατί τώρα μόνο εύχονται και «κατασκευάζουν» καταστροφές (ευτυχώς). Λογικό είναι, αφού για αυτούς «καλή είδηση» είναι μόνο ότι έχει να κάνει με καταστροφές, θανάτους και κινδυνολογία. Διαγωνίζονται στο ποιος θα προβλέψει τα χειρότερα. Έχουν γίνει «μάντεις κακών» και κάθονται και αναλύουν τι θα γίνει αν…. και πότε και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις και μπλα μπλα μπλα και όλοι έχουν «πηγές» που δεν μπορούν να αποκαλύψουν που είναι όλες αξιόπιστες !!!!

Μας έχουν κάνει να λειτουργούμε και να συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε εμείς η Ισλανδία, ή οι Η.Π.Α. ή δεν ξέρω ποια άλλη χώρα που οι επιχειρήσεις λόγω της κρίσης απολύουν σε καθημερινή βάση εργαζόμενους, που οι καταθέτες χάνουν τα λεφτά τους, που επιχειρήσεις κολοσσοί κλονίζονται….
Σίγουρα και εμείς σαν χώρα πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή για να αντιμετωπίσουμε τις πιθανές επιπτώσεις της παγκόσμιας πλέον οικονομικής κρίσης, αλλά όπως και να το κάνουμε – έστω ακόμα – δεν έχουμε επηρεαστεί όπως άλλες χώρες ή όπως θα ήθελαν οι φίλοι μας οι δημοσιογράφοι.

Μας θέλουν πρόβατα για να μας κατευθύνουν όπως θέλουν και με βάση τα συμφέροντα από τα οποία πληρώνονται. Κοιτάνε μόνο την καλοπέρασή τους τα μπόνους τους και τα νούμερα της AGB. Ότι και αν λένε υπάρχει πάντα υστεροβουλία στα λεγόμενα τους και για το μόνο που φροντίζουν είναι να περνάνε αυτοί καλά και τίποτα άλλο.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΜΗΠΩΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ?

Ξεκίνησε το μαθητικό έτος και ταυτόχρονα μαζί με αυτό και οι καταλήψεις των σχολείων. Δυστυχώς οι λόγοι που επικαλούνται οι καταληψίες στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν δικαιολογούν την κατάληψη, εκτός κάποιων περιπτώσεων που και πάλι ίσως θα μπορούσε με τον διάλογο να βρεθεί λύση. Τέλος πάντων. Οι πραγματικοί λόγοι που γίνονται είναι για να προωθήσουν κάποιοι τις φιλοδοξίες τους και να αποδείξουν ότι ελέγχουν τα πράγματα και κάνουν κουμάντο στα μαθητικά δρώμενα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμπλέκουν τους μαθητές, ή ακόμα και τους σπουδαστές και φοιτητές σε πολιτικά παιχνίδια, γιατί θεωρούν ότι έχουν το έρεισμα πάνω στη νεολαία. Όλοι λίγο πολύ ξέρουμε πως γίνονται οι καταλήψεις. Κάποιοι λίγοι αποφασίζουν γιατί οι πολλοί αδιαφορούν, επειδή θεωρούν ότι «καλά περνάμε, χαλαρά ». Από προσωπική εμπειρία (κυρίως σαν φοιτητής) υπήρχαν άτομα τα οποία βρήκα όταν μπήκα στη σχολή που η ζωή τους ήταν αυτή, δηλαδή να οργανώνουν συλλαλητήρια και καταλήψεις (δεν εξετάζω το δίκαιο των αιτημάτων) και να στρατολογούν άτομα για αυτό το σκοπό. Η στρατηγική ήταν απλή. Στις συνελεύσεις ήταν όλοι τους πάντα παρόντες έτοιμοι να υποστηρίξουν τις προτάσεις τους και «τράβαγαν» τη διάρκεια των συνελεύσεων ώστε οι υπόλοιποι να αγανακτούν και να αποχωρούν και έτσι «δημιουργούσαν» μια φαινομενική πλειοψηφία. Οι περισσότεροι φοιτητές ήταν απόντες έτσι και αλλιώς και αδιαφορούσαν για το γίνεται και έτσι άφηναν να περνάνε δράσεις και προτάσεις που στην πραγματικότητα δεν τους αντιπροσώπευαν. Δική τους βέβαια και η ευθύνη. Τελειώνοντας την σχολή τα άτομα αυτά εξακολουθούσαν να είναι εκεί αν και καθυστέρησα ομολογουμένως να την τελειώσω οπότε καταλαβαίνετε τον τρόπο που αποφασίζονται οι καταλήψεις. Και επίσης καταλαβαίνετε γιατί κάποιοι αντιδρούν στην κατάργηση των «αιώνιων» φοιτητών.
Δεν είμαι υπέρ της ιδιωτικού σχολείου ή πανεπιστημίου αλλά εκεί οδηγούνται τα πράγματα. Πλέον ποιος μαθαίνει στο δημόσιο σχολείο? Κανείς. Ο μισός χρόνος αναλώνεται με καταλήψεις και στον άλλο μισό προσπαθούν με ταχύρυθμα να βγάλουν την ύλη. Και όλοι μετά έχουν την απαίτηση να περνάνε τα μαθήματα χωρίς καν να γράψουν γιατί «δεν είχαν χρόνο να διαβάσουν» και γιατί «δεν πρόλαβαν να διδαχτούν την ύλη. Αποτέλεσμα μηδέν.
Είναι μετά δυνατόν να μπορέσει ο οποιοσδήποτε μαθητής να αποδώσει και να είναι σε θέση να ανταγωνιστεί το ιδιωτικό σχολείο? Δεν νομίζω. Σίγουρα και η πολιτεία οφείλει να κάνει τα βήματα που της αναλογούν, αλλά δεν έχω δει καμία αλλαγή που να αφορά θέματα παιδείας ανεξαρτήτως κυβέρνησης που να έχει γίνει αποδεκτή από τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Φύλο να κουνηθεί, κατάληψη!!!
Κατά τα άλλα όλα γίνονται υπέρ του δημόσιου σχολείου, αλλά πώς να ισχύσει αυτό όταν οι πρακτικές που χρησιμοποιούνται το μόνο που καταφέρνουν είναι να το υποβαθμίζουν.

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑ !!!

Αν το κράτος θέλει να βοηθήσει πραγματικά τους πολίτες – Χειμώνας έρχεται - θα έπρεπε να επιταχύνει τις όποιες διαδικασίες έχει ξεκινήσει ώστε να μειωθούν οι τιμές διάθεσης της αμόλυβδης βενζίνης καθώς βεβαίως και του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης. Δεν είναι δυνατόν τη στιγμή αυτή (6/10/2008) το πετρέλαιο να πωλείται κάτω από τα 90 δολάρια το βαρέλι (89,07 για την ακρίβεια) και να πληρώνουμε ακόμα την βενζίνη με τιμές πάνω από 1 ευρώ που κυμαίνονται από 1,10 και μέχρι 1,19 (που έχω δει εγώ) και η αρχική τιμή του πετρελαίου θέρμανσης να εκτιμάται ότι θα είναι από 82 έως 86 λεπτά .
Με βάση αυτή την τιμή πετρελαίου θα έπρεπε η αμόλυβδη να πωλείται γύρω στα 90 λεπτά το λίτρο και το πετρέλαιο θέρμανσης στα 63 με 65 λεπτά (τιμές ανάλογες του βαρελιού όταν αυτό κόστιζε 89 με 90 δολάρια το βαρέλι). Οφείλει το κράτος να μας προστατέψει από τους κερδοσκόπους (Εταιρίες και πρατηριούχους ) που σπεύδουν να αυξήσουν την τιμή μόλις ακουστεί στις ειδήσεις!!!! ότι αυξάνεται το πετρέλαιο, ενώ για να μειώσουν τις τιμές αργούν απελπιστικά. Το κάνουν με ρυθμό χειρότερα από χελώνας και εκεί επικαλούνται τα «τιμολόγια» που οι ίδιοι (εταιρίες και πρατηριούχοι) «φτιάχνουν».
Αν υπάρχει κράτος, ας κάνει επιτέλους κάτι. Είναι τόσο εξόφθαλμη η περίπτωση που δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο. Ας βρει το κράτος έναν τρόπο που να μην αφήνει κανένα από τα γνωστά «παραθυράκια» που έχουν δυστυχώς όλες μα όλες οι διατάξεις και οι νόμοι που βγαίνουν για να υπάρξει αποτέλεσμα.