Για τον μικρό Αλέξη.....

Ήθελα να πω και να γράψω πολλά για την δολοφονία του μικρού Αλέξη, αλλά τελικά αποφάσισα να αναπαράγω μια από τις εκατοντάδες απόψεις που κυκλοφόρησαν στα forum και που αντιπροσωπεύει και εμένα αλλά και πολλούς άλλους υγιείς σκεπτόμενους, θέλω να πιστεύω συνανθρώπου μας...

Η άποψη αυτή έχει ως εξής:


"......Εγώ, λοιπόν, λέω πως είμαστε μια κοινωνία ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ που τώρα ο καθένας χρησιμοποιεί το άτυχο παιδί για δικούς του λόγους, θέλοντας να δώσουμε (και καλά!) την εικόνα του πόσο συγκλονιστήκαμε, πόσο νοιώθουμε τη "καημένη τη μάνα", μπλα μπλα μπλα. Υποκριτές είμαστε και τίποτα άλλο. Κι αν γύρω μας σήμερα βλέπουμε αθλιότητα είναι η αθλιότητα που εμείς δημιουργήσαμε. Κανείς -εκτός από τους δικούς του ανθρώπους- δεν ένιωσε τίποτα για το παιδί και πιο πολύ από όλους αυτοί που έχουν αναρτημένη τη φωτογραφία του νυχθημερόν στις οθόνες των τηλεοράσεων οι οποίοι δεν σέβονται ούτε τη μνήμη του νεκρού ούτε τον πόνο των γονιών αλλά κρατάνε και θα κρατάνε το θέμα "ζεστό" όσο θα πιστεύουν πως πουλάει. Μόνο αυτό τους νοιάζει. Να πουλήσουν.

Είναι οι λύκοι, που χαίρονται στην αναμπουμπούλα και που τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση πίσω από τις μάσκες των ανθρώπων που υποτίθεται πως νιώθουν ανείπωτη θλίψη για τον άδικο θάνατο του παιδιού και μαζί μ' αυτούς όλες οι "πρώτες μούρες" των καναλιών που έχουν κάνει την κοινωνία μας σαν τα μούτρα τους: ΠΛΑΣΤΙΚΗ κ΄ ΑΣΧΗΜΗ. Γιατί αν πραγματικά ένιωθαν αληθινό πόνο για το παιδί αυτό, θα πονούσαν και για τα παιδιά που ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ τα βρίσκουν νεκρά από τα ναρκωτικά, μικρά παιδιά επίσης, νέα σε ηλικία, που ΕΜΕΙΣ οι μεγαλύτεροι που σήμερα χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για τον έφηβο Αλέξη, μπορεί να έχουμε δει να κείτονται στο πεζοδρόμιο κι αμέσως να φύγαμε τρέχοντας. Κι όταν πήγαμε σπίτι, ενδεχομένως, κάναμε τα πάντα για να σβήσουμε το συμβάν από την μνήμη μας. Τώρα για τον μικρό ΑΛΕΞΗ η τηλεόραση έδωσε το σύνθημα: ΟΡΓΙΣΤΕΙΤΕ! Κι εμείς οργιστήκαμε. Αλλά κάποιους άλλους θανάτους, που μέχρι ένα βαθμό η ίδια τους προκαλεί, η ίδια που όποιον δεν εντάσσεται στην καταναλωτική της μανία τον σταμπάρει ως περιθωριακό, αυτούς τους θανάτους λοιπόν τους θάβει κάτω από τόνους διαφημίσεων για πολύ πολύ, κατ' εμέ, ευνόητους λόγους...."