Κεφάλαιο «Δημοσκοπήσεις» -Τι επιδιώκουν…

Αλήθεια πόσες δημοσκοπήσεις έχουν γίνει το τελευταίο εξάμηνο για να μην πούμε χρόνο, αναφορικά με θέματα της επικαιρότητας αλλά και κυρίως για την πρόθεση ψήφου? Δεν νομίζω ότι μπορούν εύκολα να μετρηθούν, αλλά κάθε Κυριακή δημοσιεύονται τουλάχιστον μία με δύο στις Κυριακάτικες εφημερίδες ή παρουσιάζονται άλλες στην τηλεόραση ή σε ιστοσελίδες στοχευμένης επισκεψιμότητας. Υπάρχουν επίσης και οι λεγόμενες κρυφές δημοσκοπήσεις που γίνονται για τα μάτια λίγων και πιστεύω ότι είναι και οι μόνες που είναι αντικειμενικές, αφού δεν προορίζονται για λαϊκή κατανάλωση και δημιουργία εντυπώσεων. Πέρα από αυτό το θέμα τώρα είναι: Ποιος κερδίζει από αυτή την «βιομηχανία προπαγάνδας» ??? (Γιατί στο τέλος τέλος αυτό κάνουν οι δημοσκοπήσεις, Προπαγάνδα.)
Κατά πρώτον οι ίδιες οι εταιρίες δημοσκοπήσεων, που εν μέσω «κρίσης» έχουν θησαυρίσει στην κυριολεξία!!!, προφανώς στη συνέχεια η εφημερίδα που βλέπει τους αναγνώστες της να πολλαπλασιάζονται προκειμένου να «ενημερωθούν» για τα αποτελέσματα της εκάστοτε δημοσκόπησης. Από εκεί και πέρα κερδίζει ο Πελάτης.!!! Αυτός δηλαδή που την έχει ζητήσει και με ποιο σκεπτικό δηλαδή τι θέλει να προβληθεί στο κοινό.
Το τι προβάλλεται, ότι θέλουν οι πολίτες και το πόσο αξιόπιστο είναι, εξαρτάται από το είδος των ερωτήσεων και τον τρόπο που γίνονται αλλά βεβαίως και από το «αντιπροσωπευτικό» δείγμα πληθυσμού που χρησιμοποιείται σε αυτές. Έτσι δεν φτάνει το ότι κάθε φορά έχουμε κατά μέσο όρο από 1000 μέχρι 2000 άτομα να μας λένε ότι μας αντιπροσωπεύουν όλους, αλλά τις περισσότερες φορές είναι από παρόμοια πληθυσμιακή ομάδα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Για παράδειγμα όντως η Αθήνα έχει τους περισσότερους κατοίκους, αλλά δεν μπορεί ο αθηναίος πολίτης να υπαγορεύει – αν υπαγορεύει- το τι πρέπει να πιστεύει η υπόλοιπη Ελλάδα σε θέματα επικαιρότητας ή και μελλοντικά και φυσικά δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες της εκάστοτε περιοχής ή πληθυσμιακής ομάδας για την οποία του ζητείται να πει την άποψη του μέσω όμως στοχευμένων πάντα ερωτήσεων .
Φυσικά επίσης και οι εταιρίες δημοσκοπήσεων πρέπει να επιβιώσουν και έτσι επικρατεί το ρητό που υπάρχει στον κόσμο των επιχειρήσεων ότι «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Και αφού ο πελάτης έχει δίκιο θα γίνει το θέλημα του πελάτη…

Πολλές φορές όταν λες και ξαναλές το ίδιο πράγμα ακόμα και αν δεν είναι έτσι τα πράγματα δημιουργείς μια δυναμική στο κοινό που παρακολουθεί ώστε να δεχτεί κάποια στιγμή αυτό που του παρουσιάζεις ή να αρχίσει να αμφιβάλει και για τα δικά του πιστεύω. Έτσι αν σου λένε κάθε τρεις και λίγο ότι οι πολίτες πιστεύουν το τάδε ή το άλλο πράγμα, ξεκινάς και εσύ κάποια στιγμή να μπαίνεις στη διαδικασία να επανεξετάσεις τα πιστεύω σου και να δεις μήπως οι άλλοι έχουν δίκιο και εσύ άδικο.
Οπότε καταλήγουμε ότι ο σκοπός των δημοσκοπήσεων και ο τρόπος που παρουσιάζονται είναι να δημιουργήσουν την τάση που θέλουν να υπάρχει και όχι αυτή που υπάρχει. Ποια υπάρχει? Αυτή που απεικονίζεται στις κρυφές δημοσκοπήσεις που γίνονται όπως είπαμε νωρίτερα για τα μάτια λίγων και όχι για λαϊκή κατανάλωση. Βέβαια είναι λίγο δύσκολο να γνωρίζουμε το περιεχόμενό τους και για αυτό δεχόμαστε ότι απλόχερα μας προσφέρουν τα ΜΜΕ.