Το σύγχρονο παραμύθι της Ελλάδας!

Μια φορά και έναν καιρό μια μεγάλη δύναμη (υπερδύναμη), είχε μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο κατοχυρώσει ένα οικόπεδο στη Μεσόγειο που το έλεγαν Ελλάδα. Οικόπεδο με μεγάλη γεωπολιτική σημασία. Λογικό, λοιπόν, να φροντίζει ιδιαίτερα για την αποτροπή συνθηκών που θα μπορούσαν να θέσουν σε αμφιβολία την ιδιοκτησία της. Στο πλαίσιο αυτό, έστησε δίκτυα ελέγχου -επηρεασμού στις ένοπλες δυνάμεις, στα ΜΜΕ και κυρίως φρόντιζε να έχει έτοιμες ηγεσίες εξυπηρέτησης των συμφερόντων της.
Έτσι, μετά την πτώση της χούντας (που κάτι ήξερε για το στήσιμό της), με όλη εκείνη την απαίτηση για εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία να συγκλονίζει το πανελλήνιο (θυμηθείτε τα τραγούδια, τις συναυλίες, τις ελπίδες, την ανάταση εκείνης της εποχής),η προσπάθεια ελέγχου και χειραγώγησης της κατάστασης ήταν φανερό ότι έπρεπε να δουλέψει στους πιο εντατικούς ρυθμούς. Ιδίως μετά την ένταξή μας στην τότε ΕΟΚ που έδινε τις αντικειμενικές δυνατότητες αποτίναξης της υποτέλειας. Κίνδυνος: στο προτεκτοράτο υπάρχουν πια οι αντικειμενικές συνθήκες για να ανεξαρτητοποιηθεί και να το χάσουμε από την σφαίρα επιρροής μας.
Γρήγορα, να σταλεί ο άνθρωπός μας να φέρει την «αλλαγή» να διώξει τους «φονιάδες των λαών», να διακηρύξει «η Ελλάδα στους Έλληνες».

Και ήρθε ο άνθρωπός τους και αντί να συνεχισθεί δυναμικά η ενσωμάτωση στην Ευρώπη με τις τόσες τότε ευκαιρίες (π.χ. στις ενταγμένες μετά 5 χρόνια χώρες της Ιβηρικής κατέφυγαν για τις επενδύσεις τους ιαπωνικές και όχι μόνον αυτοκινητοβιομηχανίες), εμείς αρμενίζαμε, ψάχνοντας τον «τρίτο δρόμο για τον σοσιαλισμό», στις ενδιαφέρουσες περιπτώσεις του Σαντάμ Χουσείν, Χαφέζ Αλ Άσαντ, Γιασέρ Αραφάτ στο «αυτοδιοικητικό μοντέλο» της τότε Γιουγκοσλαβίας, μέχρι και το μοντέλο της Αλβανίας βρίσκαμε ενδιαφέρον. Ορθάνοιχτη μπροστά μας η Ευρωπαϊκή προοπτική αλλά εμείς οδηγούσαμε το καράβι οπουδήποτε αλλού εκτός από το αυτονόητο και εθνικά συμφέρον. Αυτή ήταν η αποστολή μας. Φυσικά κοπανούσαμε κάθε Νοέμβρη μία πορεία εναντίον της πρεσβείας των εντολέων μας. Συγχρόνως τραβούσαμε δανεικά αβέρτα για να εξαγοράζουμε το πόπολο.
Το οικόπεδο διασφαλίστηκε.

Επόμενη κρίσιμη φάση μετά την πτώση του ανατολικού μπλόκ. Στρατηγική προϋπόθεση για να εγκατασταθεί και να εδραιωθεί η υπερδύναμη στα βαλκάνια (ασήμαντη μέχρι τότε η παρουσία της) ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας. Έλα όμως που στην Ελλάδα υπήρχε μια κυβέρνηση που κινούνταν στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Απανωτές πρωτοβουλίες του τότε Πρωθυπουργού (συσκέψεις στην Αθήνα, ολονύκτιες αποστολές στο Πάλε κ.λ.π.) για αποτροπή της διάσπασης. Επίσκεψη Γουώρεν Κρίστοφερ στο οικόπεδο, κατά «λάθος» αναγγελία εκλογών τον Οκτώβριο και αποπομπή του ενοχλητικού Πρωθυπουργού. Γρήγορα να επαναφέρουμε τον άνθρωπό μας(και τον διάδοχό του). Κατατεμαχισμός της Γιουγκοσλαβίας, άνετη διέλευση των στρατευμάτων τους από Κατερίνη – Θεσ/νίκη, βομβαρδισμός (δημοκρατικός) της Σερβίας, Fyrom ,Κόσσοβο, βάσεις στη βαλκανική, Ίμια, Μαδρίτη και όσα άλλα ακολούθησαν και ξέρουμε σήμερα.
Το οικόπεδό μας και οι άνθρωποί μας εκεί μας εξυπηρέτησαν τα μέγιστα. Το παραέκαναν όμως ( χρηματιστήριο, διαφθορά) και παρά την βοήθειά μας και την δοτή τετραετία, ο λαός φέρνει στην εξουσία (παρά τα μελομακάρονα του Γιώργου που παρουσίαζαν σε ζωντανή μετάδοση τα νταβατζοΜΜΕ)τον Κώστα Καραμανλή. Καθαρό, πατριώτη έξω εντελώς από τον έλεγχό μας.

Το οικόπεδο κινδυνεύει πάλι. Από την πρώτη ώρα βάλαμε τα δυνατά μας. Θέσαμε σε παρακολούθηση τα τηλέφωνά του(και της οικογενείας του), προσπαθήσαμε να τινάξουμε στον αέρα τους Ολυμπιακούς με την περίπτωση Κεντέρη – Θάνου, έγινε μία περίεργη πτώση του Σινούκ στο Άγιο όρος (μήπως ήταν να ταξιδέψει άλλος όπως έχει ακουστεί;), βάλαμε όλες τις δυνάμεις μας να τον πολεμούν μέρα νύχτα. Όταν προκήρυξε αιφνίδια εκλογές το 2007, κάψαμε όλη την Ελλάδα. Δεν τα καταφέραμε. Ο λαός του ξαναέδωσε εντολή. Με το νόμο, όμως, Σκανδαλίδη πήρε μόνο 152 βουλευτές και μέσα σε αυτούς και ο Τατούλης.

Ο απροσάρμοστος Πρωθυπουργός αντί να συνετισθεί υπέγραφε συμφωνίες με Ρώσους (παρά την προειδοποίησή μας με την αποστολή εκείνο το πρωί πριν ξεκινήσει του DVD με τον «κομιστή»), έφερνε στον Πειραιά την COSCO, μέχρι ΒΕΤΟ έφθασε να θέσει στο Βουκουρέστι. Κίνδυνος. Το οικόπεδο κινδυνεύει. Εμφανίζονται επίδοξοι διεκδικητές: Ρώσοι , Κινέζοι κ.ά. Εν τω μεταξύ το Ευρώ δυναμώνει επικίνδυνα, αμφισβητώντας την μονοκρατορία του Δολαρίου. Και τότε στήθηκε η μεγάλη επιχείρηση: Εκκαθάριση του οικοπέδου και χτύπημα της Ευρωζώνης. Και τι απλό. Οι δύο αυτοί μείζονες στόχοι εξυπηρετούνταν συγχρόνως με την εκλογή ενός προσώπου, του Γιώργου, στην Μπανανία. Μάλιστα και ένας τρίτος στόχος: Η εγχώριοι νταβατζήδες (και ιδιοκτήτες των ΜΜΕ) θα λεηλατούσαν ακόμα μια φορά τον δημόσιο πλούτο. Για τόσο σημαντικούς στόχους άξιζε, λοιπόν, κάθε προσπάθεια και κάθε κόστος. Μισθώθηκαν -συντάχθηκαν όλα τα ΜΜΕ, φτιάχτηκαν κόμματα(χέρι, χέρι), στήθηκαν Βατοπέδια, Ζαχόπουλοι, Παυλίδηδες, δραστηριοποιήθηκαν Τατούληδες, Δαηλάκηδες, τρομοκρατία, στήθηκαν τα Δεκεμβριανά του 2008 και φυσικά δεν ξεχάσαμε να ξαναβάλουμε φωτιές.

Συνεχώς από κοντά και οι καρμπόν δημοσκοπήσεις και οι χυδαίες επιθέσεις σε δικαστές που αντιστέκονταν. Συγχρόνως ο στρατός των συνδικαλιστών πολεμά λυσσαλέα κάθε προσπάθεια (ασφαλιστικό- μείωση ταμείων από 133 σε 13 κ.λ.π.) και πυροδοτεί και την πιο παράλογη απαίτηση. Τα ίδια και χειρότερα ο Γιώργος που παίζει το θέατρο των δακρυγόνων (συνοδευόμενος από τον Μίχα για να ζητήσει επί πλέον ενισχύσεις για τους αγρότες της Κρήτης που είχαν υποκινηθεί σε απόβαση στον Πειραιά) πέρα από τα «ψίχουλα» των 500 εκατομμυρίων ευρώ που έδωσε ο Καραμανλής στον πράγματι χειμαζόμενο αγροτικό κόσμο.
Μέσα σ’ αυτήν την κόλαση ο Καραμανλής, λιμάνι- λιμάνι, απάνεμα μας έφερε μέχρι το Φθινόπωρο του 2009 με τα σπρέντ στο 130. Τα νταβατζοΜΜΕ έδειχναν φυσικά εικόνες του κόσμου να ψάχνει στα απομεινάρια των λαϊκών για φαί. (ενώ τώρα??? δείχνουν τέτοιες σκηνές???)

Και όταν είδε ότι τα πράγματα δυσκόλεψαν και με τους 151 δεν μπορεί να προχωρήσει προσέφυγε στο λαό: δύναμή μου είστε εσείς. το θυμόμαστε; Και το μόνο που ζήτησε ήταν πάγωμα των μισθών για δύο χρόνια (με μέριμνα για τους χαμηλόμισθους) και πόλεμο στην φοροδιαφυγή. Ο Γιώργος διακήρυττε τα «λεφτά υπάρχουν», αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, επανακρατικοποίηση της Ολυμπιακής και άλλα ωραία. Και θυμάστε τα ηρωικά όταν ο Αλμούνια τον ανακάλεσε στην τάξη-πραγματικότητα: και ποιός είναι ο Αλμούνια, ένας υπάλληλος που οι άχρηστοι Υπουργοί της ΝΔ τον ανήγαγαν σε ισότιμο συνομιλητή (κάτι παρόμοιο θέλησαν να επικοινωνήσουν και όταν ήλθαν οι πρώτοι ελεγκτές -ότι τους απέστειλαν στους υπηρεσιακούς). Τώρα που πήγαν αυτά τα ηρωικά?
Για να μην γράψω άλλα.
Μπορούμε να φαντασθούμε πως θα είχαν τα πράγματα αν δίναμε δυνατή εντολή και πάλι στον Καραμανλή και τον αφήναμε να πάρει την πρώτη δέσμη μέτρων: ΜΕΙΩΣΗ των μισθών (μέσω των επιδομάτων και του 13ου και14ου μισθού) κατά 10-12% , αύξηση κατά 2% του ΦΠΑ, 30 λεπτά στην βενζίνα, ποτά, τσιγάρα, μείωση αφορολόγητου, φορολόγηση ελεύθερων επαγγελματιών, φόροι κληρονομιάς -μεταβίβασης, εξίσωση ορίων ηλικίας ανδρών- γυναικών και οι άλλες αλλαγές στο ασφαλιστικό κ.λ.π. Και ας μην είχε την αηδιαστική στήριξη των νταβατζοΜΜΕ και των συνδικαλιστών.
Αμφιβάλλει κανείς ότι τα Σπρέντ θα είχαν πέσει αντί ανόδου και το χρηματιστήριο θα είχε σκαρφαλώσει πέραν των 4000 μονάδων Και φυσικά ούτε σκέψη για ΔΝΤ και την δεύτερη ξεθεμελιωτική δέσμη μέτρων.
Δεν ρίχνω ευθύνες στο λαό μας. Και τόσο που άντεξε σε αυτό το πρωτοφανές που στήθηκε προεκλογικά δείχνει το ποιοτικό DNA μας (μη ξεχνάμε εξ άλλου ότι ένα εκατομμύριο απλώς απείχαν ,δεν ψήφισαν).
Έγραψα όσα έγραψα σαν μια συμβολή στην κοινωνική περισυλλογή. Και σαν μια μικρή αντίσταση στα νταβατζοΜΜΕ, που μάταια προσπαθούν σήμερα, με το πρώτο ψέμα τους, να στρέψουν τον λαό εναντίον του Καραμανλή. Την ώρα που ο λαός με το αλάνθαστο ένστικτό του στράφηκε εναντίον των υπαιτίων με την τόσο εύστοχη κραυγή: Ψεύτες, ψεύτες. Ας γίνει αυτή η κραυγή μαζικό σύνθημα.
Και αν μπορούμε να αποτρέψουμε όσα διατεταγμένα προχωρούν: Ιθαγένεια – μεταναστευτικό, Αιγαίο κλπ.