Επενδύουν στον φόβο του γονιού .Νέο microchip για ....παιδιά!!!

Υπόσχεται πως θα είναι το «άγρυπνο μάτι» των εργαζόμενων γονέων. Ένα τσιπ που κατασκεύασαν επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Τσουκούμπα της Οσάκα θα δίνει τη δυνατότητα στους μεγάλους να ελέγχουν τα μικρά τους.

Έτσι, το πείραμα «Big Mother», το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ιαπωνία, επιτρέπει στους «full time» εργαζόμενους γονείς να καταγράφουν κάθε κίνηση του παιδιού τους. Μέσω της συσκευής-τσιπ που θα βάζουν στα παιδιά, τους δίνεται η δυνατότητα να μάθουν όχι μόνο την ακριβή περιοχή στην οποία βρίσκονται αλλά μέσω μιας κάμερας μπορούν να δουν και όλα όσα αντικρίζουν. Το τσιπ θα μετράει και τους σφυγμούς των παιδιών κι έτσι θα αντιλαμβάνονται οι γονείς αν διατρέχουν κίνδυνο ή όχι. Κι όλα αυτά, αρκεί να πάρουν κωδικό και να επισκέπτονται ανά πάσα στιγμή μια ιστοσελίδα, στην οποία θα στέλνει τα μηνύματα και τις εικόνες το τσιπ. Μάλιστα, στα άμεσα σχέδια των ερευνητών είναι η ενσωμάτωση στη

μικροσυσκευή κι ενός μικροφώνου,προκειμένου οι γονείς να ακούνε τις παιδικές ή εφηβικές συνομιλίες.

 «Θέλω να πηγαίνω μόνος μου στο σχολείο», «Σήμερα, θα βγω με τις φίλες μου βόλτα, χωρίς να με πας εσύ», «Θα πάω στο πάρτι, αλλά σε παρακαλώ μη μου τηλεφωνείς συνέχεια», «Την ώρα που θα είσαι στη δουλειά, θα πάω να παίξω στην πλατεία» είναι μερικές μόνο από τις παιδικές ατάκες που ακούνε καθημερινά οι γονείς. Οι περισσότεροι, όμως, φοβούμενοι τους κινδύνους που ελλοχεύουν, δεν γνωρίζουν πώς να αντιδράσουν στις τάσεις ανεξαρτητοποίησης και αυτονομίας των παιδιών τους. Κι όμως, όπως εξηγούν οι ειδικοί, οι γονείς δεν θα πρέπει να καταφεύγουν σε ακραίες λύσεις, όπως το ιαπωνικό τσιπ. Αντίθετα, η εμπιστοσύνη φαίνεται να είναι τελικά το «κλειδί» για μία ισορροπημένη σχέση ανάμεσα σε μικρούς και μεγάλους.

Η Μαρία είναι μαθήτρια της τελευταίας τάξης του δημοτικού. Η μητέρα της, Νατάσα, είναι «άγρυπνος φύλακας». «Την πηγαίνω το πρωί στο σχολείο και το μεσημέρι περιμένω να γυρίσουμε μαζί στο σπίτι. Κι όλα αυτά γιατί φοβάμαι.Οι κίνδυνοι, πια, είναι πολλοί και μεγάλοι. Τόσα έχουμε ακούσει...», λέει στα «ΝΕΑ» η μητέρα.

Μπαίνουν κάποια όρια. Παρόλο που η μικρή έχει κινητό τηλέφωνο, η μητέρα της δεν την καλεί κάθε τρεις και λίγο. «Της έχω εμπιστοσύνη, ωστόσο θεωρώ αδιανόητο ένα παιδί στην ηλικία των 10 και 11 ετών να κυκλοφορεί μόνο του. Φυσικά, υπάρχουν φορές που θα πάει στη φίλη της να παίξει, αλλά και πάλι εγώ θα είμαι αυτή που θα την πάω και θα συνεννοηθούμε για την ώρα που θα την πάρω.

εν είναι θέμα περιορισμού, αντίθετα μπορεί να κάνει αυτό που της αρέσει, ωστόσο κι εμείς ως γονείς έχουμε την ευθύνη να βάζουμε κάποια όρια για να την προστατέψουμε». Προσθέτει δε πως δεν χρειάζονται ασφυκτικοί έλεγχοι και ακραίες λύσεις, «αρκεί μόνο να συζητήσει ο γονιός με το παιδί. Αυτό κάνω με την κόρη μου. Της μιλάω ανοιχτά για κάθε κίνδυνο που παραμονεύει, οπότε κι εκείνη δείχνει μεγαλύτερη προσοχή».

Οι ανησυχίες και η αγωνία των γονέων σχετικά με το πώς θα πρέπει να «ελέγχουν» τα παιδιά τους είναι από τα βασικά θέματα που θίγονται στις ομάδες σχολών γονέων.

πηγή