Pepe Escobar: Με το σενάριο του εμφυλίου πολέμου θα "πολεμήσει" η Δύση τον Άσαντ

Και ο τελευταίος κόκκος άμμου στην έρημο της Συρίας γνωρίζει πλέον ότι δεν θα προχωρήσει μια «ανθρωπιστική» επέμβαση του NATO ώστε να προκληθεί αλλαγή καθεστώτος στην Δαμασκό με το επιχείρημα της «ευθύνης να προστατευτούν» οι άμαχοι, γράφει ο Πέπε Εσκομπάρ στην online εφημερίδα Asia Times.

Ένας παρατεταμένος πόλεμος, όπως αυτός στη Λιβύη, δεν μοιάζει εφαρμόσιμος στη συριακή περίπτωση -παρότι οι ανεπίληπτοι δημοκράτες της σαουδαραβικής μοναρχίας προσφέρθηκαν τον πληρώσουν, πλουσιοπάροχα μάλιστα.

Παρ' όλα αυτά τα σύννεφα του πολέμου παραμένουν πυκνά. Τι άραγε σχεδιάζει το NATO για τη Συρία; Είναι ήδη γνωστό ότι το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο έχει δημιουργήσει ένα κέντρο διοίκησης και ελέγχου στη νότια επαρχία Χατάι της Τουρκίας -όπου Βρετανοί κομάντος και πράκτορες της γαλλικής κατασκοπείας εκπαιδεύουν τον λεγόμενο Ελεύθερο Συριακό Στρατό. Στόχος: να ξεσπάσει ένας εμφύλιος πόλεμος που θα τυλίξει στις φλόγες τη βόρεια Συρία.

Τώρα επιβεβαιώνεται, από τη Σίμπελ Έντμοντς (Τουρκοαμερικανίδα πρώην μεταφράστρια του FBI) ότι ίσως έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή μια κυκλωτική κίνηση, στην οποία συμμετέχει η Ιορδανία.

Η Έντμοντς επικαλείται πηγές στην περιοχή σύμφωνα με τις οποίες «εκατοντάδες στρατιώτες που μιλούν ξένες γλώσσες» ήδη «κινούνται (...) από και προς την αεροπορική βάση Βασιλιάς Χουσέιν στην αλ Μάφρακ» και «ιορδανικά χωριά που βρίσκονται κοντά στα σύνορα με τη Συρία». Η Έντμοντς υπογραμμίζει ότι τα μέσα ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν λάβει εντολή «από πάνω» να μην αποκαλύψουν τις κινήσεις αυτές. Η κυβέρνηση του βασιλιά Αμπντάλα Β' της Ιορδανία διαψεύδει ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο και επιμένει πως αντιτίθεται σε μια «ξένη επέμβαση» στη Συρία, κατά την Έντμοντς.

Η βάση στην αλ Μάφρακ βρίσκεται απέναντι στη Ντεράα. Πολλά συμβαίνουν τελευταία στην επαρχία, που αποτελεί επίκεντρο του κινήματος εναντίον του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Σε ό,τι αφορά το κρατικό συριακό ειδησεογραφικό πρακτορείο Sana, άνδρες των υπηρεσιών ασφαλείας και του στρατού σκοτώνονται συνεχώς από «τρομοκρατικές συμμορίες». Σε ό,τι αφορά τους «αντάρτες», πατριώτες αποστάτες του στρατού επιτίθενται σε γραμμές ανεφοδιασμού των ένοπλων δυνάμεων του Άσαντ.

Σχέδιο Β

Προχωρώντας σε αυτή την κυκλωτική κίνηση, το NATO μοιάζει να εφαρμόζει μια στρατηγική παρόμοια με εκείνη στο Ιράκ την δεκαετία του 1990 να τεθεί δηλαδή η Συρία σε μια παρατεταμένη κατάσταση πολιορκίας πριν επέμβει την στιγμή που θα κρίνει κατάλληλη για να αποτελειώσει το καθεστώς.

Αλλά όσο κι αν το NATO προσεύχεται στον Αλλάχ για το αντίθετο, η Συρία δεν είναι Λιβύη, γράφει ο Εσκομπάρ. Είναι πολύ μικρότερη και συμπαγής, πιο πυκνοκατοικημένη και διαθέτει έναν πραγματικό, δοκιμασμένο στρατό. Επιπλέον, πέραν του ότι έχουν αποξενωθεί λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης στην ευρωζώνη, η Βρετανία και η πρώην αποικιοκρατική επικυρίαρχος της Συρίας, η Γαλλία, μετρούν το ότι έχουν να χάσουν πάρα πολλά οικονομικά εάν εμπλακούν σε ένα συμβατικό πόλεμο στη Συρία.

Όσο για το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο της αντιπολίτευσης, πρόκειται για αστείο, εκτιμά ο Εσκομπάρ. Τα περισσότερα μέλη του είναι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, με γαρνιτούρα μερικούς Κούρδους. Ο ηγέτης του Συμβουλίου, Μπουρχάν Γαλιούν, είναι ένας καιροσκόπος εξόριστος στο Παρίσι με μηδενική αξιοπιστία για τον μέσο Σύρο, παρότι σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα The Wall Street Journal είπε όλα τα σωστά πράγματα για να κατευνάσει το ισραηλινό λόμπι (διακοπή των σχέσεων με το Ιράν, διακοπή της υποστήριξης της Χεζμπολάχ στο Λίβανο και της Χαμάς στη Γάζα, κ.λπ.).

Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός υποστηρίζει ότι διαθέτει 15.000 αποστάτες του στρατού. Αλλά στις τάξεις του έχουν παρεισφρήσει μισθοφόροι και, σύμφωνα με πολλούς Σύρους πολίτες, οπλισμένες συμμορίες. Στη θεωρία, το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο είναι εναντίον της ένοπλης εξέγερσης. Αλλά αυτό κάνει ήδη ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που επιτίθεται σε στρατιωτικούς και σε γραφεία του κυβερνώντος κόμματος Μπάαθ.

Προς το παρόν το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο προσπαθεί να πείσει την δυτική κοινή γνώμη ότι είναι «πιθανός» ένας λιβυκού τύπου εφιάλτης: μια άμεσα επαπειλούμενη σφαγή στην Χομς. Δεν μοιάζουν να πείθονται και πολλοί -πέρα από τους συνήθεις υπόπτους στα ΜΜΕ. Αν και οι δύο οργανώσεις εδρεύουν στην Κωνσταντινούπολη, το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο και ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός μοιάζουν να μην μπορούν να συντονιστούν.

Και υπάρχει και ο Αραβικός Σύνδεσμος, που πλέον ελέγχεται από τις έξι μοναρχίες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (που είναι γνωστό και ως Αντεπαναστατικό Κλαμπ του Κόλπου, όπως σχολιάζει ειρωνικά ο Εσκομπάρ) και τις «προσκεκλημένες» στο Συμβούλιο κυβερνήσεις του Μαρόκου και της Ιορδανίας. Οι οκτώ χώρες είναι κάτι σαν υπεργολάβοι του σχεδίου του NATO για την Ευρύτερη Μέση Ανατολή, επισημαίνει ο βραζιλιάνος συγγραφέας. Ουδείς ρωτάει πού ήταν οι χώρες αυτές όταν η Βηρυτός και ο νότιος Λίβανος καταστρέφονταν το 2006 και η Γάζα καταστρεφόταν το 2008, και στις δύο περιπτώσεις από τα στρατεύματα του Ισραήλ. Οι χώρες αυτές δεν τολμούν να αμφισβητήσουν τον άξονα ΗΠΑ/Ισραήλ.

Οι τακτικές του NATO στη Συρία είναι σαφείς εδώ και καιρό, προσθέτει ο Εσκομπάρ. Η Γαλλία, υπό τον όψιμο οπαδό του Ναπολέοντα απελευθερωτή της Λιβύης Νικολά Σαρκοζί, επικεντρώνεται στην κλιμάκωση της σύγκρουσης. Ταυτόχρονα, το Παρίσι προσπαθεί να ενισχύσει την άνοδο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο -αποσκοπώντας στην αποδυνάμωση της επιρροής του Ιράν- θεωρώντας αυτό στρατηγικό συμφέρον της Δύσης.

Παράλληλα, συνεχίζεται ο οικονομικός αποκλεισμός -που είναι αδύνατος χωρίς τη συνεργασία του Ιράκ (δεν θα υπάρξει), του Λιβάνου (δεν θα υπάρξει) και της Ιορδανίας (μπορεί, αλλά σε βάρος της ίδιας).

Το NATO ονειρεύεται να πείσει την Τουρκία να αναλάβει την βρώμικη δουλειά. Οι χώρες του NATO, που πασχίζουν να αποτρέψουν τον κίνδυνο της χρεοκοπίας τους, δύσκολα θα μπορούσαν να εξαπολύσουν άλλον ένα πόλεμο στην Μέση Ανατολή, που θα έστελνε τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη.

Αυτό που το NATO δεν μπορεί να υπολογίσει είναι πόσο μεγάλος παραμένει ο κίνδυνος να ξεσπάσει ξανά θρησκευτικός πόλεμος μεταξύ σουνιτών και σιιτών στο Ιράκ. Σε μια τέτοια περίπτωση, η μόνη ασφαλής περιοχή θα ήταν το ιρακινό Κουρδιστάν. Αυτό θα ενίσχυε την κουρδική ενότητα -από το Ιράκ ως τη Συρία, από την Τουρκία ως το Ιράν. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Τουρκία θα είχε πιο επείγοντα προβλήματα να αντιμετωπίσει από το να εμπλακεί σε έναν πόλεμο στη Συρία.

Το διπλό παιγνίδι της Τουρκίας

Ο σημαντικότερος αστάθμητος παράγων σε αυτή την περίπλοκη σκακιέρα είναι η Τουρκία -και το τι ακριβώς απέγινε η παινεμένη εξωτερική πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονές» της, που είχε εμπνευστεί ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου.

Ενώπιον της ανικανότητας του Ριάντ και της αναταραχής στο Κάιρο, η Άγκυρα μονοπωλεί τελευταία την σουνιτική ηγεσία -αποτελώντας θεματοφύλακα της σουνιτικής ορθοδοξίας έναντι των σιιτών αιρετικών, κυρίως στο Ιράν (αλλά και στο Ιράκ, των Αλαουιτών στη Συρία, της Χεζμπολάχ).

Ταυτόχρονα, για να ικανοποιήσει το NATO και τις ΗΠΑ, η Άγκυρα επιτρέπει την ανάπτυξη στοιχείων της αντιπυραυλικής άμυνας στο έδαφός της, που δεν έχει στόχο μόνο το Ιράν, αλλά πάνω από όλα τη Ρωσία. Η Άγκυρα επίσης τρέφει τον μυστικό -απαγορευμένο- πόθο να «λύσει» το Κουρδικό δημιουργώντας μια αυτόνομη περιοχή στην επικράτεια της Συρίας, υποστηρίζει ο Εσκομπάρ.

Εκτός αυτού, η Άγκυρα θέλει να επωφεληθεί οικονομικά οι νικητές στη Λιβύη ήταν τα βρετανικά και γαλλικά πετρελαϊκά συμφέροντα, οι ηττημένοι ήταν οι Ιταλοί και οι Τούρκοι. Ως τώρα όμως η Τουρκία καταγράφει απώλειες, ειδικά στην επαρχία Χατάι, καθώς η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου Τουρκίας-Συρίας ακυρώθηκε.

Το καθεστώς του Άσαντ πολύ απέχει από το να έχει στραγγαλιστεί. Αντιδρώντας στο πακέτο των βαρύτατων κυρώσεων της Τουρκίας και του Αραβικού Συνδέσμου, το καθεστώς επιτάχυνε το εμπόριο με την Κίνα, παρακάμπτοντας το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα.

Δεν είναι, έτσι, περίεργο ότι η Ουάσινγκτον υιοθετεί μια πιο μακροπρόθεσμη προσέγγιση. Έστειλε ξανά στην Δαμασκό τον πρεσβευτή Ρόμπερτ Φορντ (πρώην σύμβουλο του Τζον Νεγκροπόντε -που είχε αποσταθεροποιήσει τη Νικαράγουα- όταν αυτός ήταν πρεσβευτής στη Βαγδάτη, ενθουσιώδη υποστηρικτή των σαουδαραβικών αντεπαναστατικών πρωτοβουλιών στην περιοχή). Ο Φορντ θα έχει στην διάθεσή του άφθονο χρόνο να ανταλλάσσει μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με μια συριακή αντιπολίτευση που ερωτοτροπεί με την πρώην αποικιοκρατική επικυρίαρχο Γαλλία. Στη Συρία, καταλήγει ο Εσκομπάρ, γράφονται νέες σελίδες στα χρονικά της ατιμίας στην Μέση Ανατολή.

Greek Citizen

πηγή